معلم شاد و با روحیه
اگر قرار باشد روح دانش‌آموز پرورش و رشد یابد، باید این روند از روح معلم آغاز شود. چنانچه روح معلم افسرده و ناتوان باشد، شانس ناچیزی برای تقویت و مراقبت از روح دانش‌آموزان وجود خواهد داشت.
معلمانی که نمی‌توانند حضور توانمند خود را هر روز در کلاس درس نمایش دهند، از لحاظ انتقال فکر با دانش‌آموزان هماهنگ نیستند و برای پاسخگویی به نیازهای دانش‌آموزان آمادگی ندارند. معلم باید با توجه به هرگونه نقص در درک و دریافت دانش‌آموز، تلاش کند تا توانایی روش‌های جدید تدریس و گرداندن كلاس را در خود کشف كند.
اگر دانش‌آموزان آگاه شوند که چه باید بخوانند، چرا باید بخوانند، درسی که می‌خوانند چه سودی در آینده نزدیک و آینده دور برای آنها دارد و مورد کاربرددرس در جامعه کجاست و چگونه مورد استفاده قرار خواهدگرفت، اهداف برای شان روشن خواهد شد.
باکسب این اطلاعات است که دانش‌آموز به كلاس، درس و معلم خود رغبت پیدا می‌كند و محیط كلاس و مدرسه برای او شاد و نشاط آفرین میشود.
مدرسه نیز خود از یک روح سرشار برخوردار است. این موضوع به ندرت مورد تایید قرار می‌گیرد. برخی مدرسه را به عنوان یک ماشین یا کارخانه می‌شناسند.
در حالی كه می‌توان شرایطی را در مدرسه به وجود آورد كه اجازه پرورش روح را بدهد و ایجاد نشاط كند.
روش‌هایی برای فعال کردن مدرسه و کلاس در زیر ارائه میشود. امید است که این روش‌ها باعث شود شوق و انگیزه بیشتری در دانش‌آموزان به وجود آید.
۱) شروع فعالیت کلاس با قرائت سوره ای از قرآن و حفظ آن از طرف دانش آموزان.
۲) تدریس به روش های مختلف از جمله با شعر، نمایش- نقاشی و هر روش دیگری که منجر به یادگیری بهتر دانش آموزان در سر کلاس درس می شود.
۳) مسئولیت دادن به دانش آموزان به صورت نوبتی در کلاس.
۴) گذشت و بخشش درمورد اشتباهات دانش آموزان و سخت گیری کردن در برخی موارد برای دانش آموزان بی قید و بی خیال.
۵) یاد دادن و تشویق دانش آموزان برای درست کردن کاردستی بدون دخالت والدین به منظور تقویت توانایی های فردی و اتکا به نفس.
6- وضعیت فیزیکی کلاس شامل رنگ، نور، چینش نیمکت ها، تهویه و تعداد دانش آموزان
7- اهمیت دادن به هدف در آموزش و تقویت انگیزه درونی
۱) تأسیس بانک جایزه و تشویق دانش آموزان با ارائه کارت امتیاز
۲) برپایی جشن های شادی و مسابقات مختلف
۳) تقویت و توسعه بازدیدهای علمی و تفریحی
۴) تشکیل نمایشگاه های متعدد با مشارکت دانش آموزان از دست سازهای کارهای تحقیقی امور آموزشی و پرورشی
۵) ورزش صبحگاهی به صورت دسته جمعی قبل از شروع کلاس
۶) دعوت از دانش آموزان موفق مدرسه جهت صحبت سرصف
۷) تشویق و تقدیر از فعالیت های کوچک و کم ارزش از نظر دیگران
۸) زیبا و جذاب کردن محیط مدرسه و استفاده از رنگ های شادی آور در کلاس ها- سالن ها- دیوارهای حیاط
۹) توجه به رعایت بهداشت فردی دانش آموزان
۱۰) مشارکت مؤثر اولیای دانش آموزان در انجام امور مدرسه
۱۱) پرهیز از ایجاد تنش در مدرسه
۱۲) پرهیز از تنبیه- توهین، سرزنش، تحقیر در مدرسه
۱۳) اجرای روش های تدریس فعال با محوریت کلاسی بانشاط
۱۴) نصب عکس دانش آموزان ممتاز در تابلوی اعلانات
۱۵) توجه خاص به زنگ تفریح
۱۶) نمایش فیلم و اسلاید در مدرسه
۱۷) تقویت فعالیت های هنری در مدرسه: گروه تئاتر- گروه سرود
۱۸) حضور فعال آموزگاران با نشاط همراه با ظاهری مناسب و آراسته
۱۹) پرهیز از بی انضباطی و بی عدالتی در مدرسه
۲۰) تقویت امید به آینده در دانش آموزان
۲۱) بررسی عوامل مؤثر در افت تحصیلی و ترک تحصیل دانش آموزان
۲۲) تقویت احترام متقابل بین دانش آموزان و دیگر کارکنان مدرسه
۲۳) تهیه کارت تبریک به مناسبت تولد هر یک از دانش آموزان و حتی آموزگاران
۲۴) توزیع شیرینی به مناسبت های مختلف از جمله جشن ها و میلاد ائمه بین دانش آموزان
یکی از دغدغه های مسئولین مدرسه در طی سال تحصیلی، ایجاد نشاط در مدرسه بین دانش آموزان است. ایجاد شور و شعف خود به خود به وجود نمی آید، بلکه برای ایجاد آن در مدرسه یک سری ابزار و لوازم و امکانات لازم داریم. مدیر مدرسه می تواند با یک برنامه ریزی دقیق و استفاده بهینه از امکانات موجود، با ایجاد یک محیط آموزشی با نشاط، توانایی یادگیری و انگیزه دانش آموزان را افزایش دهد. در زیر پیشنهاداتی از سوی دانش آموزان مدارس مختلف ارائه شده است که می تواند ایده های جدیدی را به مدیران و مسئولین مدرسه و معلمان پرورشی ارائه دهد
شادابی و نشاط یک تعریف اجتماعی دارد و در این شادابی یک بالندگی هم نهفته است. فکر نمی‌کنم مدارس ما شاد باشند. ممکن است در ظاهر دانش‌آموز بخندد و با دوستش خوش بگذراند اما بسیاری از دانش‌آموزان هم هستند که علاقه‌ای به مدرسه رفتن ندارند. این موضوع هم عوامل و دلایل خاصی دارد. فضای مدارس کشور سختگیرانه و نمره محور است و همین سختگیری برای گرفتن نمره موجب میشود که دانش‌آموز علاقه‌ای به حضور در کلاس درس نداشته باشد. اگر از دانش‌آموزان بپرسید کدام زنگ را بیشتر دوست دارید بیشتر آنها جواب می‌دهند زنگ آخر را، چرا که می‌دانند بعد از آخرین کلاس می‌توانند از مدرسه خلاص شوند این زنگ خطر برای مسئولان آموزشی است. برخی از معلمان بی‌حوصله هستند و خلاقیتی برای شاد کردن کلاس ندارند. فکر می‌کنم مسئولان آموزش و پرورش باید از معلمان شروع کنند و برای آنها شادابی را تعریف کنند تا آنها این شادی را به دانش‌آموزان انتقال دهند.
می‌توانیم مدرسه را شاد کنیم اما برخی موانع و چالش‌هایی در آموزش و پرورش وجود دارد که اجازه نمی‌دهد مدیر مدرسه فضا را برای دانش‌آموزان شاد کند و حتی می‌توان مراسم صبحگاه را شادتر کرد اما مدیر این اجازه را ندارد و برای همین هم‌اکنون شاهد این هستیم که محیط مدرسه چندان بانشاط نیست.از طرفی متأسفانه دانش‌آموزان در خانه‌های کوچک آپارتمانی زندگی می‌کنند و فضایی برای جنب و جوش ندارند بعد از خانه هم ساعت‌ها در مدرسه هستند و در مدرسه نیز فضای استاندارد برای فعالیت‌های دانش‌آموزان وجود ندارد برای همین دانش‌آموزان فقط مجبورند در کلاس درس باشند. این وضعیت در مدارس دولتی بسیار بیشتر از مدارس غیردولتی دیده میشود برای همین تا زنگ مدرسه می‌خورد دانش‌آموزان دوست دارند زودتر از مدرسه بروند به نظرم مسئولان آموزشی باید درباره فضا و محتوا به طور جدی بازنگری کنند.
باید بپذیریم که محیط مدرسه برای دانش‌آموزان شاد نیست. البته این به معنای آن نیست که محیط مدارس ما غم‌زده است اما با فضای شاد هم بسیار فاصله داریم. مدارس و محتوای کتاب‌های درسی بسیار خسته‌کننده است و هیچ ارتباطی با جامعه و زندگی دانش‌آموزان ندارد. دانش‌آموزان ساعت‌ها در یک فضای بسته نگه داشته می‌شوند و ساعت‌ها و زنگ‌های تدریس هم پشت سر هم است حتی ساختمان مدارس فرسوده است و هیچ جذابیتی برای دانش‌آموزان ندارد. شما در مدارس غیردولتی هم فضا برای دانش‌آموزان ندارید هیچ فضایی برای غذا خوردن، استراحت و بازی وجود ندارد. بنابراین باید گفت که دانش‌آموزان علاقه‌ای برای ماندن در مدرسه ندارند. پس لازم است در محتوای درسی و نحوه آموزش جذابیت‌هایی در محیط مدرسه ایجاد شود.
درباره این سایت